Bir gün köylünün birinin eşeği kuyuya düşmüş. Hayvan saatlerce acı acı düştüğü kuyudan feryat edip duruyormuş. Köylü ise kuyunun başında oturmuş bu durumla nasıl başa çıkacağını düşünüp durmuş.
Köylü düşünüp taşınıp yaşlı hayvanı o kuyudan kurtarmaya değmeyeceğine karar vermiş. Ona göre tek çare kuyuyu ve içindeki hayvanı toprakla örtmekmiş. Köyden birkaç komşusunu yardım için çağırmış. Ellerine almışlar kürekleri, başlamışlar kuyunun dibindeki eşeğin üzerine toprak atmaya. Zavallı hayvan anlamış başına gelenleri başlamış acı acı feryat etmeye. Fakat bir süre sonra şaşırtıcı bir şey olmuş, kürekler arttıkça hayvanın sesi de azalmaya başlamış ta ki sonunda neredeyse hiç sesi çıkmaz olmuş. Köylüler bu duruma meraklanmışlar ve neler olduğunu anlamak için kuyunun dibine baktıklarında bir de ne görsünler, her atılan toprak kuyuda katlar oluşturmuş ve hayvan onlardan silkelenerek neredeyse kuyunun ağzına kadar gelmemiş mi? Onlar şaşıra dursun bizim eşek atmış adımları, dışarı çıkmış sevinerek...
Bu hikayeyi çok sevdiğim biri anlattı bana,bende sizlerle paylaşmak istedim. İnsan hayatında herkesin başına türlü türlü sıkıntılar geliyor . Hepsinde kendimizi üzer yıpratırsak hayatımız ne hale gelir düşünsenize...
En doğrusu kendi iyiliğimiz için akıllı davranmak. Çevremizdeki insanlar bizi bizden daha çok düşünemezler . Siz çöküşe geçerseniz işte bir kürek toprak da onlar atar üstünüze. Sizin tek yapmanız gereken akıllı olmak ve gelen sıkıntı üzüntüleri alta alıp her zaman üstte güçlü kalmak.Bunu başarmak öyle yazıldığı gibi kolay değil biliyorum ama her zaman bizi üzen insanlar olacak bundan kaçmak çok zor.
Önemli olan zarar görmemek için hayatı ayakta dimdik karşılayıp sıkıntıları hayatımızın odak noktası haline getirmeden yaşamayı öğrenmektir.
